Ana içeriğe geç

“Başlangıçta korkmuştum”

Berlin Duvarı’nın yıkılışının 25. yıldönümüne özel bir dosya. 7. bölümde Leipzig’ten Günter Oesterreich Berlin Duvarı’nın yıkılışını ve yeni döneme geçiş sürecini nasıl yaşadığını anlatıyor.

16.05.2014
Matthias Juegler - Guenter Oesterreich
Matthias Juegler - Guenter Oesterreich © Matthias Juegler - Guenter Oesterreich

“Eşimle oturma odamızdaki kanepede oturuyoruz. Televizyon açık ve benim aklımdan şunlar geçiyor: Hayır, bu gerçek olamaz. Bir basın açıklaması yayında. Tarih 9 Kasım 1989. Televizyondaki bir ses sınırların an itibariyle açıldığını söylüyor. Ben duyduklarıma hiç ama hiç sevinemedim. Başlangıçta korkmuştum. İnsanın aklına bin bir türlü şey geliyor. Mesela: Ya Ruslar buna göz yummaz da müdahale ederlerse? Yeni bir savaş mı çıkacak demekti bu? En ufak bir çatışma dahi yetebilirdi. İnsanın öncelikle şunu tahayyül edebilmesi lazım: Duvar, neredeyse 30 yıl boyunca dünyanın en iyi korunan sınırıyken birden bire ortadan kalkıveriyor – hayır, buna inanamamıştım. Eşim, kızlarımız, hepimizi korku sarmıştı.

 

Ancak haftalar sonra artık bir Almanya olduğumuzu kavrayabildim ve bu harika bir andı: Wartburg marka arabamla geçici olarak sınır geçişine açılmış noktalardan birine ulaşmak için boş bir araziyi aştım. Tam anlamıyla bir istila haliydi. Aynı anda Batı’ya geçmek isteyen yığınla insan. Arabalardan oluşmuş bu denizde herkes yolu terk edip arsayı boylamasına geçerek sınır geçiş noktasına yöneliyordu. Herkesi bir merak sarmıştı. Ancak arabamla oraya, Batı’ya ulaşmayı başardığımda içimde bir sevinç, salt mutluluk uyandı. Artık korkudan eser kalmamıştı. Sonunda emindim: Savaş falan olmayacaktı. Artık bir ülkeydik ve cezalandırılmaktan korkmaksızın özgürce hareket edebilecektim.

 

Ben şanslı olanlardandım. Yeni dönemin kaybedenleri olarak anılan pek çok insan bir anda işini kaybetmişti. Üstelik kalıcı şekilde. Benim çalıştığım kuruluş da Duvar’ın yıkılışının hemen ardından kapatıldı, fakat ben çabucak yeni bir iş bulabildim. Bunun kiymetini iyi biliyorum. Pek çokları için durum farklıydı. Tanıdığım pek çok kişi bana şunu söylüyor: Bir Doğu Alman olarak kendimi ikinci sınıf vatandaş gibi hissediyorum. Bunun sebebi Doğu’daki ücretlerin genellikle hala daha düşük ve işsizlik oranının daha yüksek olması. Ama ben duruma pozitif yaklaşıyorum. Şimdi, Duvar’ın yıkılışından 25 yıl sonra ben kendimi artık Doğu Alman gibi hissetmiyorum. Ben bir Almanım. Willy Brandt’ın da çok güzel dile getirdiği gibi: Aynı bütünün parçaları nihayet bütünleşiyor. Bu konuda haklıydı da.”

 

Günter Oesterreich 1935 yılında Chemnitz’de doğdu. İkinci Dünya Savaşı’nda kentin bombalanmasının ardından ailesiyle Erzgebirge’ye sığındı. Burada sanayi pazarlamacısı olarak eğitim aldı. 1957 yılından bu yana uzun yıllar finans yöneticisi olarak çalıştığı Leipzig’de yaşıyor. 1994 yılına kadar Leipzig Çanta Fabrikası’nın ekonomi müdürü olan Günter Oesterreich’ın eşi ve iki kızı var.

 

Metinleştiren: Matthias Jügler

© www.deutschland.de