Yer altındaki yaşam: Yarasanın büyüsü

Bay Dr. Ripperger, yarasaları araştırmaya nasıl başladınız?
Ulm’deki biyoloji eğitimim beni bir yıllığına Costa Rika’ya götürdü. Orada tropik yağmur ormanlarındaki yarasaların oynadığı kilit rol beni büyülemişti. Çiçekleri tozlaştırıyor, polenleri yayıyor ve böcek yiyici olarak popülasyonları dengede tutuyorlar.  

Bugün Almanya’daki yarasaları mı araştırıyorsunuz? 
Bavyera Eyalet Çevre Dairesi’nde yerli türlerin korunmasına odaklanmış vaziyetteyim. Çalışmamın bir bölümü gözlem – hangi türlerin nerede bulunduğunu ve popülasyonların nasıl geliştiğini kaydediyoruz. Ayrıca temel araştırma yürütüyor ve hedefli koruma tedbirleri oluşturmak amacıyla hayvanların çevrelerine yönelik hangi talepleri olduğunu araştırıyoruz. 

Hayvanlar yer altında neden bu kadar vakit geçiriyor? 
Kış uykusuna yatmak amacıyla metabolizmalarını yavaşlatmak ve soğuk mevsimlerde “enerji tasarrufu modunda” hayatta kalabilmek için sıfır derecenin biraz üzerindeki serin sıcaklıklara ihtiyaç duyuyorlar. Her gereksiz uyanma enerji kaybıdır ve hayvanlar için hayati tehlike yaratabilir. Yer altındaki konaklama yerleri bunun için ideal koşulları sunuyor. Kuzey Bavyera’da son 15 yılda 1.000 mahzen – bunların pek çoğu tarihi bira mahzeni – incelendi. Bu mahzenlerde 50.000’den fazla yarasa saydık. 

Araştırmalarınızda en modern teknolojileri kullanıyorsunuz, değil mi? 
Disiplinlerarası bir ekipte minyatür formlu kablosuz bir sensör ağı geliştirdik. Yarasaların sırt derilerine yapıştırılan sensör düğümleri minik bir bilgisayar, pil ve muhafazayla birlikte sadece bir gram ağırlığında. Bunlar birbirleri arasında iletişim kuruyor ve hangi hayvanın ne zaman ve nasıl yaklaştığına dair bilgileri saniye saniye aktarıyor. Bu sayede yavruların anneleriyle birlikte nasıl mağara değiştirdiğini ilk kez takip edebildik – onların sosyal davranışlarına büyüleyici bir bakış.