“Bu Bizim Hayat Sigortamız”

64 yaşındaki Stefan Schmitz'in işyeri, eskiden Bonn'daki Federal Meclis üyelerinin çalıştığı tarihi bir yerde. Ofisinin büyüklüğü ve Ren Nehri'nin manzarasına bakılırsa, o zamanlar o zamanlar burayı kullanan kişinin en azından bir parti başkanı olduğunu söylemek mümkün, diye tahminde bulunuyor. Schmitz siyaset yapmıyor ama onun yaptığı iş de çok önemli. Federal Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Bakanlığı'nda (BMZ), 1,5 milyar euroluk bir program olan “Açlığın Yaşanmadığı Bir Dünya” girişimine başkanlık etti. Crop Trust Vakfı'nın yönetici direktörü olarak son üç yıldır, biyolojik çeşitliliği ve bitki tohumlarının çeşitliliğini korumak için fon topluyor. Konu, aynı zamanda dünya nüfusunun beslenme güvenliği.

Crop Trust Vakfı, 2004'ten beri varlığını sürdürüyor ve bugüne kadar 300 milyon dolar kaynak aldı. Bu sermayenin faizi, dünyanın en önemli tohum bankalarının operasyonlarına maddi destek sağlamak için kullanılıyor. Svalbard Küresel Tohum Kasası, gerçek bir umut ışığı projesi. Orada depolanan 1,1 milyon farklı tohum numunesi var, her biri 500'er adet olmak üzere mahsul tohumlarının bire bir kopyaları. Schmitz, “Bu, gelecekte dünyanın beslenmesi için hayat sigortası gibi bir şey” diyor ve ekliyor: “Olası bir felakete hazırlıklı olmak istiyoruz. Ne olacağını bilmiyoruz.”

Bu ne olabilir? Bitki hastalıkları ve haşeratlar, doğal afetler ve 2011'deki Suriye iç savaşı gibi savaşlar. Salgından kısa bir süre sonra, Orta Doğu'nun kurak bölgelerindeki çiftçilere de tohum sağlayan Halep yakınlarındaki önemli bir gen bankası, Kuzey Kutbu'ndaki gen deposuna eski buğday çeşitleri, mercimek, arpa ve bakla tohum paketleri göndermişti. Schmitz, “Böylece gen bankası, tahrip edilmesine rağmen çalışmasını sürdürebildi” diyor.

Crop Trust'ın görevi muazzam bir görev. Para sıkıntısı var, iklim değişikliği ve artan yerleşim alanlarına duyulan ihtiyaç, zaman baskısı yaratıyor. Kuraklığa, yüksek sıcaklıklara ve şiddetli yağmura dayanabilecek çeşitler bulmak önemli. Schmitz, “Ürünlerimizin yabani benzer türleri, biz onların tohumlarını güvence altına alamadan ortadan kayboluyor" diyor. Ve her ne kadar 300 milyon dolar çok para olsa da, bu görevi yerine getirmek için üç kat daha fazla para gerektiğini söylüyor.

Stefan Schmitz hayallerinin yıkılmasına izin vermiyor, “diversity matters (çeşitlilik önemlidir)” onun sloganı olmaya devam ediyor. Bu arada, en sevdiği mahsul domatesmiş. Onları kendi yetiştirmeye başlamış bile. Evinden alınan tohum da Spitzenberg’de saklanmalı mı acaba? Schmitz gülüyor. “Hayır, hayır. Ben aslen coğrafyacıyım. Gerçekten sadece Akdeniz mutfağını sevdiğim için ve domatesler çok sağlıklı olduğu için yetiştiriyorum.”

© https://www.deutschland.de/tr

You would like to receive regular information about Germany? Subscribe here: