„Odwaga to akceptacja niepewności”
Kiedy wybuchła wojna na Ukrainie, Nina Levchuk z dnia na dzień została organizatorką pomocy humanitarnej. Co daje jej nadzieję – i dlaczego nie wierzy w idoli.
Odwaga jest jak mięsień, który trzeba trenować. Przedstawiamy osoby, które dodają odwagi: ludzi, którzy energicznie dążą do celu – czy to w zakresie ochrony klimatu, edukacji politycznej, porozumienia międzynarodowego, czy ochrony uchodźców.
Kiedy zaczęła się wojna w jej ojczyźnie, Nina Levchuk żyła już w Berlinie. Ukrainka pracowała tam dla firmy Google. Sprowadziła swoją rodzinę z terenów objętych wojną do Niemiec – a ponieważ wciąż wiele osób pilnie szukało schronienia, stworzyła inicjatywę United for Ukraine. Dzięki swoim kontaktom w branży technologicznej mogła w krótszym czasie zaprojektować stronę internetową, na której znalazły się informacje dotyczące możliwości zakwaterowania na terenie różnych państw europejskich. Jako partnera przedsięwzięcia wybrała Airbnb – platformę internetową, która umożliwia wynajem lokali. W ten sposób udało jej się wesprzeć tysiące osób, które zyskały tym samym pewny nocleg. Porozmawialiśmy z Niną o odwadze.
Co to dla Pani znaczy?
Uważam, że odwaga to wybór niewygodnej drogi, kiedy przyświeca temu jakiś wyższy cel – zaczynanie od nowa, akceptacja niepewności i wiara w to, że zmiana jest możliwa. Chodzi o dyscyplinę i uważność: budzenie się każdego dnia z celem przed oczami, rozwijanie się pod względem intelektualnym i duchowym a także dawanie czegoś od siebie.
Ludzie dają mi nadzieję, że nawet w czasach kryzysu można coś zbudować i iść naprzód.
Co daje Pani nadzieję?
Ludzie z różnych krajów, z odmienną przeszłością, którzy znajdują wspólne wartości i wzajemnie się wspierają – ten widok napawa mnie optymizmem. Takie przekonanie przyświecało mi podczas tworzenia „United for Ukraine“. Technologia, jak np. nasza strona internetowa, może przyczynić się do tego, że pomoc będzie udzielana uchodźcom w sposób bardziej efektywny – i to właśnie chciałam wykorzystać. Niemniej, oprócz technologii potrzeba również ludzi, którzy w czasie kryzysu będą tworzyć i iść naprzód. Świadomość, że takie osoby istnieją podnosi mnie na duchu.
Co Panią inspiruje?
Nie wierzę w idoli – lecz w to, że każdy człowiek ma swoją własną, wyjątkową drogę. Osobiście inspiruje mnie moja rodzina i osoby, z którymi mam okazję codziennie współpracować – kształtuje mnie ich prawość, odporność i zaangażowanie. Ponadto, źródłem inspiracji są dla mnie ludzie szczodrzy – osoby, które wkładają wysiłek w to, aby pomóc innym.
