“Biz bu toplumun parçasıyız”

“Ben Suriye’den kaçtığımda henüz 17 yaşındaydım. Ailem Esad rejimine karşıydı ve askere alınmamdan ve hayatımı kaybetmemden endişe ediyorlardı. Bana tüm birikimlerini verdiler, bu çevirdiğinizde yaklaşık 3.000 Euro ediyordu. Beyrut ve Türkiye üzerinden bir tekneyle Yunanistan’a ulaştım, sonra Balkan rotası üzerinden Almanya’ya. Vardıktan kısa bir süre bir Berlin sığınmacı kampında Angela Merkel ile karşılaştım. Kendisiyle bir selfie yaptık, fotoğraf viral oldu ve bu nedenle birçok insan beni tanıyor.

Çoğu zaman bana bunun hayatımın en önemli günü olup olmadığını soruyorlar. Aslında bu benim için Anna ile karşılaştığım gündü.

O dönemde Berlin Teknik Ve Ekonomi Yüksekokulu’nun medya ve ekonomi iletişimi bölümünde okuyordum. Öğrenci grupları bir pizza günü organize etmişti. Onu gördüm ve hemen konuşmaya başladım. Anna Ukrayna’nın Kiev şehrinden geliyor ve makine mühendisliği eğitimi için Berlin’e taşınmıştı.

Yükseköğrenimin bana zor geldiği bir dönemde tanışmıştık. Almancam henüz yeterli değildi ve sınavlardan kalma kaygısı yaşıyordum ve üniversitede ayrıca dil kurslarına katılıyordum. Anna ve ben aylarca birlikte kütüphanede takıldık, çoğu zaman günde sekiz saat. Her pes etmek istediğimde beni sürekli olarak motive ediyordu. O olmasa yükseköğrenimimi tamamlayamazdım.

Sonra 2022 yılında Ukrayna’da savaş başladı. Rus birlikleri Kiev’e saldırdığında Anna’ya destek olabildim. Yaşamın günbegün parçalandığında ve ailen tehdit altında olduğunda neler hissedildiğini iyi biliyordum. Anna’yı haberlerden uzaklaştırdım, bol bol dışarı çıktık, savaş karşıtı gösterilere katıldık. 

Savaş olmayan bir ülkede yaşamaktan minnettar

Bugün savaş olmayan bir ülkede yaşadığıma minnettarım. Yükseköğrenimden sonra Berlin Muhabirlik Okulu’nda işe girdim. Bugün Deutsche Welle’de video muhabir olarak çalışıyorum – benim için harika bir meslek. Kendime ait bir TikTok kanalım da var. Burada Berlin’deki Suriyeli insanların hikayelerini anlatıyorum – Otobüs şoförleri, aşçılar, posta görevlileri. Bizim sadece bir sığınmacı değil, aynı zamanda bu toplumun bir parçası olduğumuzu göstermek istiyorum.

2024 yılında Esad devrildikten sonra ilk kez Suriye’ye yolculuk yaptım. Tabii ki annemi özlüyorum, memleketimin sıcaklığını, canlı Şam’ı. Fakat geleceğim burada, Berlin’de. Anna ve ben nişanlandık, o artık mühendis olarak çalışıyor. Çocuklarımızın Berlin’de büyümesini istiyoruz.”