Przejdź do głównej zawartości

Ochrona gatunkowa bez granic

Czy to suhak stepowy w Kazachstanie, czy też ptaki wędrowne w Europie i Afryce – ich ochrona wymaga międzynarodowej współpracy.

23.05.2023
Jego znakiem rozpoznawczym jest nos: suhak stepowy w Kazachstanie
Jego znakiem rozpoznawczym jest nos: suhak stepowy w Kazachstanie © Adobe Stock

Ochrona gatunkowa oraz zachowanie bioróżnorodności są obowiązkiem nie tylko wszystkich ludzi, lecz także samorządów oraz państw. Często jednak najlepszy efekt przynoszą przedsięwzięcia, w których państwa i organizacje pozarządowe łączą swoje kompetencje i środki na rzecz wspólnych projektów. Przedstawiamy dwie szczególnie udane inicjatywy z aktywnym udziałem Niemiec.

Dieses YouTube-Video kann in einem neuen Tab abgespielt werden

YouTube öffnen

Treści stron trzecich

Używamy technologii YouTube do osadzania treści, które mogą gromadzić dane o Twojej aktywności. Sprawdź szczegóły i zaakceptuj usługę, aby wyświetlić tę zawartość.

Otwórz deklarację zgody

Piwik is not available or is blocked. Please check your adblocker settings.

Altyn Dala – ratunek dla suhaka stepowego w Kazachstanie

Ze swoim przedziwnym ogromnym nosem, suhak stepowy wygląda trochę jak wygenerowana komputerowo istota rodem z ”Gwiezdnych Wojen”. I właściwie niewiele brakowało, by suhak stał się stworzeniem wyłącznie wirtualnym. Zanim wspólnym wysiłkiem Frankfurckiego Towarzystwa Zoologicznego (ZGF), organizacji Fauna & Flora International (FFI), brytyjskiej Royal Society for Protection of Birds (RSPB) oraz organizacji pozarządowych i rządu Kazachstanu udało się ocalić suhaka przed wyginięciem, na kazachskich stepach i półpustyniach żyło zaledwie ok. 150 000 przedstawicieli tego gatunku. Badania trybu życia, utworzenie rezerwatów i korytarzy migracyjnych, wyszkolenie i zaangażowanie strażników oraz surowe kary za kłusownictwo przyczyniły się do tego, że populacja tych zwierząt w Kazachstanie ponownie zbliżyła się do granicy miliona osobników. A wracając do nosa suhaka: pomaga mu on w regulowaniu temperatury wdychanego powietrza, która latem może przekraczać 40 stopni, a zimą wynosić poniżej -30 stopni.

Rozmnaża się na Północy, zimuje na południe od Sahary: bocian biały.
Rozmnaża się na Północy, zimuje na południe od Sahary: bocian biały. © Adobe Stock

AfriBiRds – Zasady ochrony ptaków wędrownych

Niewiele zwierząt uzmysławia nam bezgraniczny zasięg biosfery tak wyraźnie, jak ptaki wędrowne. Czy to kanadyjskie szlamniki zwyczajne, które pokonują dystans 12 000 kilometrów przez Pacyfik do Nowej Zelandii w nieco ponad dziesięć dni nieprzerwanego lotu, czy też miliony małych ptaków śpiewających, które jesienią odlatują z Europy do Afryki Subsaharyjskiej, by wiosną powrócić do dokładnie tego samego, „swojego” krzaka w Norwegii. Aby móc dokładniej badać ich życie i szanse na przetrwanie, potrzebujemy solidnych danych. Ich coraz większa dostępność jest zasługą intensywnej pracy międzynarodowej koalicji wspieranej przez niemieckie ministerstwa. Projekt AfriBiRds (African Biosphere Reserves as pilot sites for monitoring and conservation of migratory birds) powstał w ramach współpracy organizacji Naturschutzbund Deutschland z międzynarodową organizacją ochrony ptaków Birdlife International, siecią Rezerwatów Biosfery UNESCO, Parkiem Narodowym Komoé w Wybrzeżu Kości Słoniowej oraz rezerwatem Omo Forest Reserve w Nigerii. Organizacje wspólnie przebadały i znormalizowały metody obserwacji i liczenia populacji gatunków, zapewniając podstawy dla lepszego zrozumienia wędrówek ptaków i ich międzynarodowej ochrony.