„Barış Çalışması Bir Salyangozdur“
Ukrayna’da AGİT gözlemcisi: Herta Eckert, barışın Luhansk’a nasıl geri döndüğünü anlatıyor.
„Ukrayna’da AGİT bünyesindeki Monitoring Officer görevim, Mart 2015’te, Kiev’den çatışmaların yaşandığı ülkenin doğusuna yapılan bir yolculukla başladı. O zamanlar, zırhlı araçlarımızla cephe hattından karşıya geçerek az zaman sonra Luhansk’a ulaştığımızda ilk izlenimim şu olmuştu: Buradaki durum hiç de o kadar kötü görünmüyor, caddelerde normal yaşam hüküm sürüyor.
Ne var ki, bunun pek de doğru olmadığını çabucak fark ettim. Çatışmadan öncesine kıyasla sokaklar çok boştu, dükkanlardaki raflar da aynı şekilde; çocuklu aileler nadiren görülüyordu. O zamanlar daha, hükümet güçleriyle hükümet karşıtı birlikler arasındaki çatışmalar duyuluyordu. Cephe hattı günümüzde Luhansk’ın birkaç kilometre dışından geçiyor, şehrin kendisi hükümet karşıtı güçlerin elinde.
Ateşkes anlaşmasına karşı yapılan ihlalleri kayda geçmek, ve altyapıya zarar verilmişse, örneğin su ve elektrik hatlarının yeniden onarılmasını sağlamak, benim asli görevlerim arasında yer alıyor. Bunun için sıkça cephe hattında, ama aynı zamanda iki taraftaki iç bölgelerde de yollardayız. Bu arada daima silahsızız. Gerçi şu andaki durum 2015’tekine kıyasla çok daha iyi, ama şu anda hâlâ sivil kurbanlar oluyor, sıklıkla mayınlar yüzünden.
Barış çalışması bir salyangozdur. Ama bir salyangoz da hareket eder.
Barış çalışması bir salyangozdur, ve her şeyin ne kadar yavaş değiştiğini görmek, genelde insanın moralini bozuyor. Ama bir salyangoz da hareket ediyor. Örneğin Luhansk’ta 2015 yılında tahrip edilen bir köprü var. Hükümetin elinde olan taraftan hükümet karşıtlarının hâkimiyeti altındaki tarafa götüren bu tek bağlantıyı insanlar o zamandan beri sadece geçici ahşap rampalar üzerinden yürüyerek geçebiliyorlar. Bu, özellikle yaşlı ve bedensel açıdan sınırlı insanlar için çok zahmetli.
Oysa birçok insanın cephenin her iki yanında aileleri ve arkadaşları var. Bundan kısa bir süre önce, yıllar sonu süren müzakereler sonucunda köprünün çevresindeki bölge her iki tarafta da silahtan arındırıldı ve şimdi yavaş yavaş köprünün yeniden inşası başlıyor. Buna şahit olmak çok duygulandırıcı.
Ben 20 yılı aşkın bir zamandır barış çalışması yapan çeşitli kuruluşlarda görev yapıyorum. Buna 1990’lı yıllarda Bosna-Hersek’te başladım. Bu süre içerisinde ne öğrendiğime gelince: Dünyanın neresinde olursa olsun insanlar, güvenlik ve çocukları için gelecek istiyorlar. İnsanlarla iletişim, benim çalışmamın en güzel yanı; özellikle “iyi ki siz varsınız” dediklerinde.
Benim için barış, insanlık demektir ve onu da yanımızda getiriyoruz. Burada cephe hattında, benim gelişimden kısa bir süre sonra, büyükanne ve büyükbabasının yanında yaşayan ve devriye durumu buna izin verdiğinde sık sık bizi ziyarete gelen altı yaşında bir kız çocuğuyla tanıştık. Sonja, şimdi Luhansk’ta bir yatılı okula gidiyor. Meslekdaşlarıma “Kim bilir, belki bir gün bu kız çocuğu ülkesine cumhurbaşkanı olacak ve o zaman AGİT’i hatırlayacaktır” dedim.
You would like to receive regular information about Germany?
Subscribe here:
