Johann Wolfgang von Goethe: geniusz, nie tylko literacki
Goethe ukształtował niemiecką kulturę jak nikt inny. Jego największą motywacją było nieustające pragnienie wiedzy.

„Również człowiek uczony nie zaprzestaje nauki, bowiem inaczej nie potrafi. W ten sposób powstaje z kart domek, którego jednak nawet największy mędrzec nie wybuduje w całości”. Te słowa z „Fausta. Część druga.” nie tylko odzwierciedlają mądrość poety i myśliciela, lecz także filozofię, którą kierował się w życiu.
Johann Wolfgang von Goethe urodził się 28 sierpnia 1749 r. we Frankfurcie nad Menem. Od najmłodszych lat łaknął wiedzy i samorealizacji.. Rodzina Goethego była bardzo szanowana we Frankfurcie, a Johann Wolfgang dorastał w zamożnym domu. Dlatego w przeciwieństwie do swoich rówieśników Goethe nie uczęszczał do normalnej szkoły. On i jego siostra Cornelia mieli prywatnych nauczycieli, którzy uczyli ich między innymi historii, łaciny i greki.
Aż do późnej starości Johann Wolfgang von Goethe był aktywnym poetą, myślicielem i przyrodnikiem i kształtował niemiecką kulturę jak nikt inny. Jego dzieła do dziś cieszą się uznaniem na całym świecie.
Krótki profil
Imię i nazwisko: Johann Wolfgang Goethe, od 1782 r. von Goethe
Data urodzenia: 28 sierpnia 1749 r. we Frankfurcie nad Menem
Data śmierci: 22 marca 1832 r. w Weimarze
Żona: Christiane von Goethe, urodzona jako Johanna Christiana Sophia Vulpius
Dzieci: pięcioro, ale tylko Julius August Walther von Goethe osiągnął dorosłość.
Przemiana Goethego z prawnika w poetę
W wieku 16 lat Johann Wolfgang opuszcza dom rodzinny i przeprowadza się do Lipska na studia. Jesienią 1765 roku, zgodnie z życzeniem ojca, rozpoczyna studia prawnicze na uniwersytecie w Lipsku. Jednak zamiast skupiać się na swoich studiach młody Goethe odkrywa swoją miłość dosztuki i literatury. Wtedy pisze swoje pierwsze wiersze i uczęszcza na wykłady z poezji.
W 1768 r. po poważnej chorobie Goethe powraca do domu rodziców, a w 1770 r. kontynuuje swoje studia w Strasburgu. Tutaj udaje mu się skupić na studiach prawniczych. Jednak pragnie pogłębiać swoją wiedzę i dlatego uczęszcza również na wykłady z chemii i botaniki. Na studiach w Strasburgu Goethe poznaje pisarza i teologa Johanna Gottfrieda Herdera. Dzięki niemu poznaje takich autorów jak Szekspir i Homer. W ten sposób Herder wywiera znaczący wpływ na rozwój literacki Goethego.
Po uzyskaniu dyplomu Goethe powraca w 1771 r. do rodzinnego Frankfurtu i otwiera tam małą kancelarię prawną. W tym okresie nie poświęca się jednak prawu, lecz publikuje swoje dzieło „Götz von Berlichingen”. Zostaje ono entuzjastycznie przyjęte przez publiczność i jest uważane za jedno z pierwszych dzieł okresu „Sturm und Drang”. W 1774 r. Goethe staje się sławny w całej Europie. W ciągu zaledwie czterech tygodni pisze powieść epistolarną „Smutki młodego Wertera”, która szybko rozsławiła nazwisko Goethego w całej Europie.
Dieses YouTube-Video kann in einem neuen Tab abgespielt werden
YouTube öffnenTreści stron trzecich
Używamy technologii YouTube do osadzania treści, które mogą gromadzić dane o Twojej aktywności. Sprawdź szczegóły i zaakceptuj usługę, aby wyświetlić tę zawartość.
Otwórz deklarację zgody
Początek epoki: Goethe w Weimarze
Niebawem 18-letni książę Carl August z Saksonii-Weimar-Eisenach dowiaduje się o Goethem. Sprowadza go na swój dwór, gdzie Goethe w wieku zaledwie 26 lat staje się urzędnikiem państwowym i pracuje między innymi jako minister i dyrektor teatru dworskiego w Weimarze. W tym okresie ma wiele obowiązków i mało czasu na pracę literacką. Jednak mimo tego powstają słynne dzieła Goethego, takie jak ballada „Król elfów”.
To jednak mu nie wystarcza - po pierwszych dziesięciu latach pracy w służbie państwowej w Weimarze poeta popada w kryzys. Wyjeżdża do Włoch aby sobie z nim poradzić. Dosłownie ucieka z dworu i podróżuje pod przybranym nazwiskiem Johann Philipp Möller, które ma mu zapewnić anonimowość. Goethe opisuje swoją podróż do Włoch jako „odrodzenie”.
Po powrocie do Niemiec, Goethe w 1788 r. po raz pierwszy spotkał swojego późniejszego towarzysza Friedricha Schillera. Początkowo nie pałają do siebie miłością, jednak z czasem stają się bliskimi przyjaciółmi. Wspólnie pracują nad swoimi dziełami, wzajemnie redagują swoje teksty i wpływają na epokę klasyki weimarskiej.
Johann Wolfgang von Goethe i jego „Faust“
W maju 1805 r. Goethe otrzymuje wiadomość o śmierci Schillera, która bardzo nim wstrząsa. W liście do zaprzyjaźnionego muzyka Carla Friedricha Zeltera zwierza się, że stracił nie tylko przyjaciela, lecz także „połowę swojego istnienia”. Wstrząśnięty śmiercią przyjaciela, Goethe wznawia pracę nad swoim dziełem „Faust”.
Już około roku 1770 Goethe rozpoczął pracę nad tak zwanym „Prafaustem”. Jednak w tej wersji brakuje kluczowych elementów późniejszego dzieła, takich jak pakt z diabłem.
Tutaj jestem człowiekiem, tutaj mogę nim być!
W 1808 r. zostaje wydane ostateczne dzieło pt. „Faust. Tragedia”. Jego druga część zostaje opublikowana dopiero po śmierci Goethego w 1832 r. „Faust” Goethego jest uważany za jedno z największych dzieł literatury światowej. Poszukiwanie wiedzy i szczęścia, które towarzyszyło Goethemu przez całe życie, jest również głównym tematem jego „Fausta”.