Dziesięć niemieckich filmów, które warto znać

Niemcy. Filmoznawca Markus Ehrenberg, redaktor ds. mediów w berlińskim „Tagesspiegel“, opracował zestawienie dziesięciu filmów niemieckich powstałych w różnych dziesięcioleciach, które warto obejrzeć.

Fritz Lang: „Metropolis“ (1927)

Klasyk ekspresjonistycznego kina niemego o futurystycznym mieście z dwuklasowym społeczeństwem. Sto procent estetyki i pefekcji.

Frank Beyer: „ślad kamieni“ (1966)

Pokażemy zęby NRD: romantyczny dramat o robotniku Hannesie Balli i jego krytyce reżimu socjalistycznego. Perła wschodnioniemieckiego studia DEFA.

Margarethe von Trotta i Volker Schlöndorff: „Utracona cześć Katarzyny Blum“ (1975)

Sensacyjna prasa niszczy reputację niewinnej kobiety – z powodu jej przyjaźni z przestępcą. Sytuacja eskaluje. Film z przesłaniem, szczególnie ważnym w Niemczech, dotkniętych w latach siedemdziesiątych terrorem RAF.

Volker Schlöndorff: „Blaszany bębenek“ (1979)

Niezapomniane sceny: Oskar Matzerath (David Bennent), który nie chciał dalej rosnąć, uderza w swój bęben na znak sprzeciwu wobec zakłamanego świata dorosłych epoki nazistowskiej.

Edgar Reitz: Trylogia „Heimat“ (1981 – 2004)

Historia fikcyjnej wioski w Hunsrücku to autentyczna historia prostego życia w XX wieku.

Wim Wenders: „Paryż, Teksas“  (1984)

Niesamowita historia miłosna, hipnotyczne kino drogi. Ze znanym aktorem charakterystycznym kina amerykańskiego Harrym Deanem Stantonem und Nastassją Kinski. Dźwięk zapewniła gwiazda amerykańska Ry Cooder.

Tom Tykwer: „Biegnij Lola, biegnij“ (1998)

Manni (Moritz Bleibtreu) jest zadłużony. Jego dziewczyna (Franka Potente) ma 20 minut na zdobycie pieniędzy z banku. Ta sama historia opowiedziana trzy razy, za każdym razem z innym zakończeniem. Film był tak popularny w USA, że cały odcinek serialu „Smilf“ został nakręcony w stylu „Biegnij Lola, biegnij“.

Hans Weingartner: „Edukatorzy“ “ (2004)

Trzech wielkomiejskich buntowników porywa biznesmena, który nie chce być stereotypem zamożnego obywatela. Cyniczna konfrontacja z ideałami roku 1968.

Fatih Akin „Głową w mur“ (2004)

Wielokrotnie nagradzany film o tureckiej kobiecie (Sibel Kekilli), która wychowywała się w Niemczech i zawiera fikcyjne małżeństwo ze starszym, uzależnionym od narkotyków rodakiem. Rzadko zdarza się, by w niemieckim kinie było tyle miłości i autodestrukcji.

Bora Dagtekin: „Szkolna imprezka 1-3“ (2013-2017)

Komedia szkolna z dużym zamiłowaniem do chaosu. I z niezwykłym sukcesem komercyjnym w Niemczech. Ogromne tempo i dowcip. Trzy części, jedna popularniejsza od drugiej. Jeden z czynników decydujących o powodzeniu filmu: przystojny bohater w roli głównej: Elyas M’Barek.

© www.deutschland.de