Walka z deficytem wody
Od kanałów Inków po drony nad Kalahari: W Peru i w południowej Afryce realizowane są projekty, służące zapewnieniu dostaw wody w oryginalny sposób.
Peru: Zaopatrzenie metropolii w wodę
Stolica Peru, Lima, leży nad Pacyfikiem; przepływa też przez nią Río Rímac; mimo to jest to jedno z najbardziej suchych wielkich miast na świecie. Niemieckie Towarzystwo Współpracy Międzynarodowej (niem. GIZ) chce to zmienić i ma już w tym zakresie pierwsze sukcesy. Razem z peruwiańskimi partnerami i międzynarodową organizacją środowiskową „The Nature Conservancy“ GIZ zmodernizowała kamienne kanały z czasów Inków. Doprowadzają one górską wodę z Andów do Limy i okolic: ogółem w ciągu roku do sieci wód gruntowych trafiają ponad trzy miliony metrów sześciennych dodatkowej wody. GIZ wspiera jednak nie tylko stolicę: trwający do 2028 roku projekt w wielu miastach kraju optymalizuje zaopatrzenie w wodę i zwiększa odporność na zmiany klimatu, przykładowo poprzez systemy wczesnego ostrzegania lub ponowne zastosowanie oczyszczonych ścieków w rolnictwie.
Kalahari: Współpraca w południowej Afryce
Kalahari kojarzy się z pustynnym piaskiem i suchymi sawannami. Niemiecko-afrykański projekt współpracy „SeeKaquA“ ma natomiast długoterminowo polepszać zaopatrzenie w wodę przez wykorzystanie głębokich zbiorników wody gruntowej, z obiektami testowymi wNamibii i Zambii. Do wyszukiwania zasobów wody w rejonie Kalahari projekt SeeKaquA stosuje elektromagnetyczny system pomiarowy z wykorzystaniem dronów. Umożliwia to badanie podłoża w sposób przyjazny dla środowiska i określanie odpowiednich miejsc na ewentualne odwierty. „Na pierwszym planie pozostaje transfer wiedzy i technologii“, mówi Roland Bäumle z Federalnego Instytutu Geologii i Surowców (niem. BGR). „Wierzymy, że w ten sposób możemy wspierać rozwój zaopatrzenia w wodę gruntową w południowej Afryce także poza projektem.”
