Uprawa warzyw w kosmosie

Warzywa z Księżyca i z Marsa

Astronauci powinni również zdrowo odżywiać się podczas planowanych długoterminowych misji na Księżyc i Mars. Dlatego agencje kosmiczne eksperymentują z uprawą warzyw w kosmosie. Niemiecka Agencja Kosmiczna (DLR) w ramach misji UE: CROPIS na przykład polega na w pełni zautomatyzowanej uprawie pomidorów w dwóch miniaturowych szklarniach w satelicie wielkości lodówki. Jedna ze szklarni symuluje warunki na Księżycu, druga na Marsie. Istotnym elementem jest mała komora biofiltra wypełniona kamieniami lawy. Bakterie osadzają się na perforowanej powierzchni. Podczas misji do biofiltra dodaje się syntetyczny mocz i dwutlenek węgla. Pomagają one w tworzeniu składników odżywczych roślin i symulują oddychającego astronautę, jak również wytwarzane przez niego odpady. Stosowane są również zielone algi, które produkują tlen i rozkładają toksyczne odpady. Utrzymują system w należytym stanie.

Latające obserwatorium

Niektóre zjawiska astronomiczne, takie jak narodziny gwiazd, najlepiej można zaobserwować w zakresie podczerwieni. Jednak światło podczerwone jest pochłaniane przez atmosferę ziemską. Dlatego badacze szczególnie dobrze odbierają je za pomocą anteny w przestrzeni kosmicznej. Ponieważ satelity są nieelastyczne, używają oni do tego celu specjalnych samolotów: od 2013 roku USA i Niemcy realizują projekt SOFIA – „Stratosferyczne Obserwatorium Astronomii Podczerwonej”. Chodzi o przekształcony Boeing 747SP, dawniej komercyjny Jumbo Jet. Skonstruowany w Niemczech podczerwony teleskop o długości 2,7 metra zamontowany jest w tylnej części odrzutowca - odcięty w komorze ciśnieniowej, której dach można otworzyć w trakcie lotu. W przedziale pasażerskim zainstalowane jest wyposażenie techniczne dla maksymalnie 15 badaczy. SOFIA lata na wysokości od 12 do 15 kilometrów - i pozostawia tam 99% uciążliwej pary wodnej powietrza pod sobą. Dzięki temu badacze mogą jeszcze lepiej obserwować kosmos.

Nowa rakieta w kosmosie

Europejska rakieta nośna Ariane 5 działa już od wielu lat i jest dość droga - 19.000 dolarów za kilogram ładunku użytecznego. Dlatego też Ariane 6 ma wejść do użytku od połowy 2020 roku: wprawdzie będzie ona w stanie wystrzelić jednocześnie tylko około połowy ładunku użytecznego w przestrzeń kosmiczną, ale za to przy niższych kosztach: 11 000 dolarów za kilogram, a do 2030 roku cena ma spaść do 5 000 dolarów. W projekt Ariane 6 zaangażowani są w znacznym stopniu niemieccy inżynierowie: na przykład górny poziom – napęd, który uruchamia się w przestrzeni po wykonaniu swojej pracy przez silnik główny - jest budowany w Bremie. Może być uruchamiany wielokrotnie i dlatego może ustawić dwa transportowane przez Ariane 6 satelity na różnych wysokościach w przestrzeni kosmicznej.

© www.deutschland.de

You would like to receive regular information about Germany? Subscribe here: