“Yardım milliyet tanımaz”

“Benim Alman diline dair hatıralarım mutfağımızda başlıyor: Büyükannem ve büyük büyükannem orada Almanca konuşurdu. Ben 1991 yılında Ukrayna’nın batısında bulunan Mukaçeve’de doğdum ama atalarım Almanya’dan gelmiş. Yaklaşık 250 yıl kadar önce o dönemde birçok aile gibi Frankonya’dan buraya gelmişler. Daha sonra, Sovyet rejimi altında Alman dili yasaklanmış. Ancak yaşlı insanlar kendi aralarında konuşuyordu; benim büyükannem ve büyük büyükannem gibi. O yüzden buna ‘Mutfak Almancası’ demeyi seviyorum.

Burada, Transkarpatya bölgesindeki Alman azınlığın sayısı bugün yaklaşık 5.000 kişi. Ayrıca Almanca kullanan kiliseler de var, ben eskiden ninemle birlikte sürekli ibadete gidiyordum. Sonrasında yaşlılar buluşur, çay içerler ve Almanca konuşurlardı. Kendi kendime hep sorardım: ‘Genç insanlar nerede?’ Benim için Almanca dili her zaman hayatımın bir parçasıydı. 

O nedenle 2018 ‘Transkarpatya’da Alman Gençliği’ derneğini kurdum. Almanya 2023 yılında bizi Mukaçeve’de bir kültür merkezi yani Alman Evi’ni açma konusunda destekledi. Çalışmamızın bir ağırlık noktası da ücretsiz Almanca kursları. Ayrıca gençlik ve edebiyat kulüpleri, bir tiyatro grubu, bir koromuz var ve ev ödevlerinde yardım sağlıyoruz. Ayrıca her yıl Almanya’ya bir Noel gezisi organize ediyoruz.

Savaşın başlamasıyla birlikte kültür merkezimiz bir insani yardım merkezine dönüştü. Birçok uluslararası bağlantımız var, örneğin UNICEF veya UNDP. Ayrıca biz burada Ukrayna’nın Macaristan, Polonya ve Slovakya sınırına yakın bir noktada – ne kadar doğru olur bilmem ama – nispeten güvenli bir kısmında bulunuyoruz. Almanya’dan ve diğer ülkelerden düzenli olarak yardımlar geliyor. Yardım mallarının bir kısmını bu bölgedeki birçok iç sığınmacılara veriyoruz, bir kısmını ise Ukrayna’nın doğusunda bulunan ihtiyaç sahibi insanlara gönderiyoruz. Tabii ki Alman azınlığa mensup olup olmadıklarına bakmadan; yardımın milliyeti yoktur.”  

Transkarpatya’da Alman Gençliği Dış İlişkiler Enstitüsü’nün (ifa) bir ortak organizasyonu.