“Bizde Noele güneş kremi kokuları karışıyor”

27 yaşındaki açık deniz yüzücüsü Phillip Seidler Swakopmund’da yaşıyor. Alman kökenli Namibyalı ülkenin en başarılı atletleri arasında yer alıyor. Olimpiyat Oyunları’nda iki kez 10 kilometrelik mesafede start aldı. Almanya’da Noel zamanı kar atıştırırken veya sokaklar donarken, Seidler tatil günlerini Atlantik kıyısında sıcak bir ortamda yaşıyor. İki kültür arasında hayatını nasıl şekillendirdiğini anlatıyor. 

“Almanya’daki bazı insanlar için sıra dışı gelebilir ama bizde Noel’de güneş kremi ve ördek kızartması yerine mangal kömürü kokusu alabilirsiniz. Sabahları ilk önce Swakopmund’un bir koyunda yüzme antrenmanı yapıyorum, daha sonra ailemle Noel ağacının önünde oturuyoruz. Ardından tekrar plaja gidiyorum, arkadaşlarla buluşuyorum ve akşamları ailemle mangalda pişirilmiş lezzetli bir et olan Braai yiyoruz. 

Ninem İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra Kızılhaç çalışanı olarak Kuzey Almanya’dan Namibya’ya gelmiş. Katutura’da aşevlerinin, anaokullarının ve okulların kurulmasında çalışmış. Ben Alman kökenli Namibyalı olarak büyüdüm; Alman aile geleneklerinin ve Namibya’daki gündelik yaşamın ortasında. 

Çocukken bir devlet okuluna gittim. Orada herkes bir araya geliyordu: Hererolar, Owambolar, Almanca konuşan çocuklar ve bir çok diğer çocuk. Böylece Almanca ve İngilizce’nin yanında Afrikaans dilini de öğrendim. Oshivambo ve Herero dilini de anlıyorum – Birlikte büyüdüğünüzde hayatın olağan akışı içinde öğrendiğiniz diller bunlar. Aile adetlerimizin çoğu Almanya’dan geliyor: Aziz Nikolas Günü’nü, Advent’i kutluyoruz, Noel’de kiliseye gidiyoruz. Advent çelenkleri yapıyoruz ve Advent takvimleri asıyoruz – tek fark işte yazın sıcağı ve kapınızın önündeki plaj.“

“Kardeşimle birlikte farklı kültürlerden ve yaşam realitelerinden gelen insanları bir araya getirmek için spor etkinlikleri organize ediyoruz. Koşu etkinliklerimize herkes katılıyor: Yalın ayak, geleneksel etekle, az veya çok parası olanlar. En yakın arkadaşlarımdan bazıları Hererolu. Birlikte çalışıyor, antrenman ve kutlama yapıyoruz. Bu, Alman sömürgecilik zamanında Herero ve Namalara karşı işlediği soykırım göz önünde bulundurulduğunda çok da sıradan bir olay değil. Ama her nesil bir parça daha etle tırnak gibi oluyor. Spor sırasında nasıl yeni arkadaşlıkların oluştuğunu veya fakir semtlerden gelen çocukların ışıldayan gözlerle varış noktasına geldiğini gördüğümde, bunca emeğe değmiş diyorum.”