Wspólne dziedzictwo kulturowe

Niemcy posiadają obecnie siedem pozycji na międzynarodowych listach niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO. Cztery z nich Niemcy zgłosiły wspólnie z partnerami, głównie z Europy. Dziś prezentujemy trzy spośród tych międzypaństwowych inicjatyw. 

Modrodruk 

O dużym kulturowym znaczeniu modrodruku może świadczyć choćby fakt, że wzbogacił język niemiecki w powiedzenia – na przykład: „Du wirst dein blaues Wunder erleben“/„Zobaczysz te swoje niebieskie cuda!“. „Niebieskie cuda“ odnoszą się tu do zmiany koloru tkaniny w procesie barwienia: od białego, poprzez żółty i zielony, aż po niebieski. Niemcy, wspólnie z Austrią, Słowacją, Czechami i Węgrami ubiegały się o uznanie modrodruku za niematerialne dziedzictwo kulturowe – z sukcesem: w 2019 roku rzemiosło to, uprawiane w Niemczech już tylko przez kilka rodzinnych zakładów, trafiło na listę UNESCO. 

Strzechy budowlane 

Po pożarze paryskiej katedry Notre-Dame w 2019 roku, niemieckie strzechy budowlane zaoferowały pomoc w jej odnowieniu. I faktycznie, w Kolonii dokonano renowacji czterech okien katedry. Europejskie strzechy budowlane skutecznie z sobą współpracują. Nie dziwi zatem fakt, że wspólnie zaangażowały się one w uznanie swojej działalności jako niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Zgłoszenie Niemiec, Francji, Norwegii i Szwajcarii zostało rozpatrzone pozytywnie w 2020 roku. 

Flisactwo 

Bez drewna dostarczanego z innych regionów, budowa wielu europejskich miast nie byłaby nigdy możliwa. Transport drewna drogą wodną uważany jest za symbol historii gospodarczej – a także wspólnoty: z powodu dużych odległości pomiędzy obszarami zalesionymi i miastami, flisacy spędzali ze sobą na rzece często całe tygodnie. Podobnie jak wtedy, Niemcy, Łotwa, Austria, Polska, Hiszpania i Czechy wspólnie zaangażowały się we włączenie flisactwa do rejestru niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO – dzięki temu, to historyczne rzemiosło zostało do niego wpisane w 2022 roku. 

© www.deutschland.de