Między Nefretete a pokojem z Aleppo: ulubione dzieła sztuki Pani kurator.

Czym zajmuje się kurator, jeśli muzeum jest przez cały rok zamknięte ze względu na prace restauracyjne? Które dzieło zabrałaby Pani do domu, gdyby to było możliwe? Dr Deniz Erduman-Çalış jest kuratorem Muzeum Sztuki Islamskiej, które jest obecnie przebudowywane i powinno zostać otwarte ponownie w 2027 roku. Oto jej odpowiedzi na pytania deutschland.de.  

Jakie jest najcenniejsze dzieło na Wyspie Muzeów?
Dla mnie najważniejszym obiektem na wyspie jest Nefretete. Zawsze stoję przed nią zafascynowana i zastanawiam się, jak taka perfekcja artystyczna była możliwa 3000 lat temu. 

Gdyby przez cały weekend była Pani zupełnie sama na Wyspie Muzeów, …
... udałabym się do magazynów i zobaczyła z bliska obiekty, które nie są eksponowane. 

Jakie jest najbardziej niedoceniane dzieło sztuki na Wyspie Muzeów?
Fasada pałacu Mschatta: Fasada pałacu z połowy ósmego stulecia jest głównym obiektem Muzeum Sztuki Islamskiej. Fasada, która jako prezent osmańskiego sułtana dla niemieckiego cesarza przybyła 1903 roku z Jordanii do Berlina, stanowiła podstawę dla założenia Muzeum Sztuki Islamskiej i jest największym obiektem sztuki islamskiej w muzeum. Jednak jest to obiekt, o którym nie każdy słyszał. Na starej wystawie fasada była eksponowana w skróconej formie w najdalszym pomieszczeniu poziomu 30, przez co nie cieszyła się szczególną popularnością. Na nowej wystawie stałej ma to ulec zmianie. Będzie tam prezentowana w pełnej okazałości na głównym szlaku zwiedzania, oczyszczona i odrestaurowana. 

Pani ulubione miejsce poza znanymi szlakami zwiedzania?
Pokój z Aleppo w Muzeum Pergamońskim. Po ponownym otwarciu będzie go można oglądać na poziomie 30. Może nie poza głównymi szlakami, ale nieco z boku. Zdecydowanie warto jednak się mu przyjrzeć z bliska. Odrestaurowana boazeria ścienna z wczesnego XVII stulecia w przyszłości będzie znacznie lepiej eksponowana i będzie przypominać swoją pierwotną formę w domu Wakil w Aleppo. Sala jest obecnie w przebudowie i już teraz wygląda okazale. 

A teraz dziwne pytanie, które pewnie zadaje sobie niejeden odwiedzający? 
„Czym Pani się właściwie zajmuje teraz, kiedy Muzeum Pergamońskie jest zamknięte? Czy się Pani nie nudzi?” Trudno sobie wyobrazić, ile pracy wymaga planowanie, sprawowanie funkcji kuratora i modyfikowanie stałej ekspozycji, a także ilu ludzi uczestniczy w przygotowaniach wystawy. 

Którego eksponatu nigdy nie chciałby Pani wypożyczać? 
Kopuły z Alhambry. Także ona zyska wspaniałą oprawę w nowej stałej ekspozycji od 2027 roku. Z Alhambrą i kopułą z Torre de las Damas będzie można obcować zmysłami: odwiedzający zobaczą, poczują i usłyszą Alhambrę. Szkoda byłoby z tego rezygnować. Oczywiście także ze względów konserwatorskich nie zdecydowalibyśmy się na podróż tego delikatnego drewnianego obiektu z wczesnego XIV stulecia. 

Które dzieło zabrałaby Pani do domu, gdyby to było możliwe? 
Jestem miłośniczką osmańskich płytek z Iznik. Nasz łuk z płytek z około 1570 roku chętnie umieściłabym jako inspirację nad moim biurkiem; wówczas mogłabym przez cały czas cieszyć się pięknymi malowidłami pod szkliwem i wspaniałą ornamentyką. 

Pani dotychczas najpiękniejszy moment na Wyspie Muzeów? 
Otwarcie wystawy „Haftowane ogrody. Osmańskie tkaniny z kolekcji Borg”, które świętowaliśmy w grudniu 2022 roku koncertem przed Bramą Isztar. To było coś wspaniałego.