„Poprawa zabezpieczenia społecznego”

Przegląd śródokresowy Agendy 2030 jest alarmujący. Aby do 2030 r. zrealizować cele zrównoważonego rozwoju (SDG) uchwalone w 2015 r. przez Organizację Narodów Zjednoczonych, należy podjąć ogromne wysiłki. „To czas na bardziej zdecydowane działania” – oznajmia minister rozwoju Niemiec Svenja Schulze. Ekonomista ds. rozwoju Gabriele Köhler z Instytutu Badawczego Narodów Zjednoczonych dla Rozwoju Społecznego (UNRISD) mówi o tym, gdzie należy szczególnie szybko podjąć działania i co powinno wydarzyć się po 2030 r.

Pani Gabrielo, w przypadku których celów Agendy 2030 istnieje szczególna potrzeba działania?

Przede wszystkim zagrożone są cele, takie jak opanowanie biedy, głodu, niesprawiedliwych warunków pracy i zniszczenia środowiska. 2,4 mld osób każdego dnia nie ma pewności, czy w ogóle będą mieli wystarczającą ilość żywności. Dlatego wszystkie państwa muszą poprawić zabezpieczenie społeczne. Około 60 bardzo zadłużonych krajów o niewielkich dochodach potrzebuje rozsądnego umorzenia długów, aby mogły spełnić swoje zadania społeczne.

Ponadto organizacje ONZ, takie jak Dzieło Pomocy Dzieciom UNICEF, Wysoki komisarz Narodów Zjednoczonych do spraw uchodźców UNHCR i Światowy Program Żywnościowy WFP, które wchodzą do akcji w przypadku katastrof lub klęski głodu, muszą otrzymać wystarczające i niezawodne finansowanie.

Co musi zdarzyć się po 2030 r.? Czy będzie potrzebna nowa Agenda?

Idealnie byłoby uchwalić kolejną Agendę, która uzna za nieodzowne zasady Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka i Karty Narodów Zjednoczonych. Powinna ona również dać Organizacji Narodów Zjednoczonych lepszą podstawę do inicjowania pokojowych rozwiązań wojen napastniczych i domowych. Potrzebowalibyśmy także szczerej analizy przyczyn: komu globalizacja pomaga, a komu szkodzi? Jak moglibyśmy gospodarować inaczej? Musi to zostać przedyskutowane w Niemczech i 193 państwach członkowskich ONZ z uwzględnieniem obywateli.

Zadaniem ludzkości pozostaje ochrona klimatu. Czy w walce ze zmianą klimatu European Green Deal, za pomocą którego Europa chce stać się do 2050 r. pierwszym kontynentem neutralnym dla klimatu, mógłby być wzorem dla innych kontynentów?

European Green Deal należy popierać jako wymóg i aspirację. Mam nadzieję, że UE uchwali ponadto postępową dyrektywę ws. łańcuchów dostaw. Uzupełniłaby ona Green Deal, ponieważ dyrektywa ta uwzględniałaby prawa człowieka, równość płci, ochronę klimatu i bioróżnorodność wzdłuż łańcuchów produkcyjnych europejskich firm i przez to mogłaby pobudzić do działania inne kraje.