Przejdź do głównej zawartości

Inkluzja w liczbach i faktach

Ile osób z niepełnosprawnością żyje w Niemczech? Jakie formy wsparcia otrzymują? Liczby i fakty dotyczące inkluzji i partycypacji społecznej. 

28.11.2023
Systemy oznakowań dla osób niewidomych umożliwiają samodzielne poruszanie się.
Systemy oznakowań dla osób niewidomych umożliwiają samodzielne poruszanie się. © AdobeStock

Osoby z niepełnosprawnością w Niemczech 

W 2021 roku w Niemczech żyło ok. 7,8 miliona osób o znacznym stopniu niepełnosprawności. Odpowiada to 9,4% całkowitej liczby ludności. Najwięcej przypadków niepełnosprawności występuje wśród osób starszych. 34% osób o znacznym stopniu niepełnosprawności ma co najmniej 75 lat. 45% stanowią osoby w wieku od 55 do 74 lat, a niecałe 3% osób o znacznym stopniu niepełnosprawności to osoby poniżej 18 roku życia. Dziewięć na dziesięć przypadków znacznej niepełnosprawności wynika z choroby, jedynie 3% przypadków występuje od urodzenia lub od pierwszego roku życia. Większość, bo 58,5% osób niepełnosprawnych, stanowią osoby z niepełnosprawnością fizyczną. 

Wsparcie dla osób z niepełnosprawnością 

Artykuł 3 Ustawy Zasadniczej stanowi: Ludzie nie mogą być pokrzywdzeni z powodu swojej niepełnosprawności. Niemcy ratyfikowały Konwencję ONZ o Prawach Osób Niepełnosprawnych, która uznaje partycypację społeczną osób z niepełnosprawnością za jedno z praw człowieka. Federalna ustawa o partycypacji społecznej wciela to założenie w życie, zapewniając osobom z niepełnosprawnością wsparcie na przykład w postaci pokrycia kosztów i doradztwa. Z dobrym skutkiem: w Niemczech rośnie wskaźnik zatrudnienia wśród osób o znacznym stopniu niepełnosprawności. W 2021 roku, 49,8% osób ze znacznym stopniem niepełnosprawności w wieku od 15 do 64 lat było aktywnych na rynku pracy. 

Brak barier w Niemczech 

Inkluzja oznacza, że wszyscy członkowie społeczeństwa mogą prowadzić samodzielne życie. Aby było to możliwe, ważna jest likwidacja barier, w Niemczech uregulowana prawnie poprzez Ustawę o poprawie dostępności bez barier (BFSG). Miasta, gminy, obiekty lub budynki uważane są za wolne od barier, gdy są użyteczne i dostępne dla osób niepełnosprawnych. Przykład: W wielu niemieckich miastach zainstalowano systemy poziomych oznakowań dotykowych. Rowki i wyczuwalne wypustki na chodnikach i stacjach kolejowych umożliwiają osobom niewidomym i niedowidzącym samodzielne poruszanie się z pomocą laski.