Wolontariat na rzecz bezdomnych

„Wszystko. I zupa.” – lakoniczna nazwa projektu pomocy bezdomnym w Lüdenscheid jest w opinii Lisy Fäsing bardzo trafna: „Nasi goście mogą się ogrzać, wypić kawę i zjeść coś ciepłego. To ważne, ale chodzi tutaj o coś więcej”, opowiada 28-latka, która od trzech lat uczestniczy na zasadach wolontariatu w projekcie youngcaritas. Ponieważ wielu bezdomnych ze wstydu w związku z ich sytuacją lub ze względu na problemy psychiczne prowadzi bardzo izolowane życie, projekty takie, jak „Wszystko. I zupa.” trafiają na podatny grunt. „Często jesteśmy pierwszymi osobami, z którymi ci ludzie w ogóle rozmawiają”, mówi przyszła nauczycielka szkoły zawodowej.  

Przestrzeń dla bezdomnych 

Lisa Fäsing razem z dwójką innych wolontariuszy nieodpłatnie udziela się przez jedną do dwóch zmian w tygodniu w ramach projektu pomocy i to już od jego rozpoczęcia w grudniu 2020 r. Wówczas sytuacja bezdomnych bardzo się pogorszyła ze względu na pandemię koronawirusa, ponieważ wiele możliwości pobytu przestało być dostępnych. Organizacja youngcaritas wspólnie z wieloma innymi organizacjami pomocowymi w mieście podjęła działania, aby centrum kultury w późne popołudnie i w weekendy udostępniało miejsce dla bezdomnych. 

Przed studiami w dziedzinie ekonomii i teologii ewangelickiej na Uniwersytecie w Siegen Lisa Fäsing ukończyła bankowość. „Zauważyłam wówczas, że brakuje mi aspektu społecznego.” Zaczęła więc dodatkową pracę w organizacji ochrony dzieci Kinderschutzbund. Podczas lockdownu wiosną 2020 roku pomagała jako wolontariusz w Lüdenscheider Tafel, gdzie pakowała i wydawała paczki z żywnością. „Kiedy punkt został ponownie otwarty, zostałam zapytana o chęć udziału w projekcie „Wszystko. I zupa.”, opowiada.  

Impulsy ku nauczaniu 

Przeżyła szok, kiedy dowiedziała się, że nawet w jej małym mieście jest niemal setka bezdomnych, niektórzy młodsi od niej. „Ale na szczęście mogę coś zrobić. Wprawdzie nie uratuję całego świata, ale zaparzę kawę i wysłucham.” W zamian za zaangażowanie otrzymuje coś niezwykłego: „Historie, które ci ludzie ze sobą przynoszą, są bardzo zajmujące, uczą pokory i szacunku oraz pozwalają lepiej docenić własne życie. Nauczyłam się traktować ludzi bez uprzedzeń, niezależnie od statusu społecznego, wyglądu lub pochodzenia.” Projekt dał jej też impulsy zawodowe: „Jako nauczycielka miałam za zadanie wychowywać młodych na osoby świadome i odpowiedzialne, które angażują się politycznie i społecznie i zachowują wzajemny szacunek.” Mogą przy tym pomóc zebrane doświadczenia. 

© www.deutschland.de 

You would like to receive regular information about Germany? Subscribe here: