Pięć faktów o państwie i religii

Religie w Niemczech

Obywatele RFN mogą swobodnie praktykować swoją wiarę, niezależnie od wyznawanej religii. Istnieje rozdział Kościoła od państwa. Przyjmuje się, że średnio co drugi obywatel Niemiec jest chrześcijaninem. Siedem procent to muzułmanie, a cztery - przedstawiciele innych wyznań. 36 procent społeczeństwa, czyli więcej niż jedna trzecia, to osoby niewierzące, i ta tendencja wzrasta.

Rozdział państwa od Kościoła

W konstytucji państwo niemieckie zobowiązało się do neutralnego traktowania różnych religii i światopoglądów. Nie może ono utożsamiać się z żadnymi przekonaniami religijnymi ani światopoglądowymi. „Neutralność“ nie oznacza jednak, że państwo ma nieprzychylny lub obojętny stosunek do religii. Istnieje polityczna zgoda co do tego, że religie przyczyniają się do wzmocnienia więzi społecznych. Stąd też Federalny Trybunał Konstytucyjny zasugerował państwu, aby neutralność wobec religii i światopoglądów miała charakter „wspierający”.

Święta i lekcje religii

„Neutralność o charakterze wspierającym” oznacza w praktyce, że państwo i Kościoły współpracują ze sobą w wielu dziedzinach jako partnerzy. Państwo udziela pomocy finansowej szpitalom i instytucjom społecznym utrzymywanym przez wspólnoty religijne. Święta chrześcijańskie takie jak Boże Narodzenie, Wielkanoc czy Zielone Świątki są chronione mocą konstytucji – wszyscy mają wtedy dzień wolny od pracy, a sklepy są zamknięte. W większości niemieckich krajów związkowych w szkołach państwowych uczniowie mają lekcje religii, a teologowie studiują na państwowych uniwersytetach. Jeśli ktoś chce jednak zostać nauczycielem religii czy profesorem teologii, potrzebuje zgody swojego Kościoła.

Podatek kościelny

Niemcy są jednym z niewielu krajów świata, gdzie pobiera się podatek kościelny. Dzięki dochodom z tego podatku kościoły finansują swoje wydatki na rzecz wspólnoty. Urzędy skarbowe pobierają te podatki od członków danego Kościoła. Podatek kościelny wynosi osiem do dziewięciu procent podatku dochodowego.

Stare umowy i nowe wspólnoty religijne

Współpracę między państwem a wspólnotami religijnymi reguluje ustawa zasadnicza i odpowiednie umowy. Wiele zapisów pochodzi z czasów, gdy ogromna większość Niemców należała do jakiegokolwiek Kościoła. Stąd też są one dostosowane do kościołów chrześcijańskich. Od kilku lat państwo stara się włączyć w to islam. To nie takie proste, gdyż wspólnoty muzułmańskie są inaczej zorganizowane niż kościoły chrześcijańskie i między innymi nie posiadają spisu członków wspólnoty.

© www.deutschland.de